Beschermingsstroken zijn een nieuwe maatregel uit het gewijzigde Mestdecreet. Het zijn stroken van drie of vijf meter die nutriënten en gewasbeschermingsmiddelen uit de waterlopen houden. Landbouwers Bart Claes, Nico Vandervelpen en Dirk De Wulf vertellen welke strook ze aanlegden en wat de voordelen ervan zijn.
Biodiversiteit, knotwilgen en een warme loods
Bart Claes runt in Dessel een landbouw- en boomkwekerijbedrijf waar hij landbouw combineert met zorg voor het landschap. Door perceelsranden te onderhouden en knotwilgen aan te planten langs de waterloop, versterkt hij de biodiversiteit, trekt hij nuttige insecten aan en voorkomt hij oevererosie. Het hout van de knotwilgen gebruikt hij om zijn loods te verwarmen. Een mooi voorbeeld van duurzame kringlooplandbouw.
Voor Bart zijn deze maatregelen ook goed voor zijn bedrijf op lange termijn. Hij ziet wetgeving en ecoregelingen als nuttige instrumenten om te investeren in duurzame landbouw. “Door de veranderende klimaatomstandigheden en de wereld die constant in verandering is, ben ik ervan overtuigd dat ook wij ons steentje moeten bijdragen”, klinkt het. Hij roept collega-landbouwers op om te kijken wat op hun eigen bedrijf mogelijk is.
“Een beek vol bochten vraagt om slimme keuzes”
Nico Vandervelpen runt met zijn familie een gemengd melkvee- en akkerbouwbedrijf in Bekkevoort, waar ze een deel van de melk zelf verwerken tot hoeve-ijs. Voor zijn percelen langs de Grote Beek maakt hij maximaal gebruik van beheerovereenkomsten en ecoregelingen. Dankzij de ondersteuning van de VLM-bedrijfsplanner vond hij de meest optimale beheerovereenkomst voor zijn bedrijf.
Voor Nico is dit meer dan verplichting: hij wil gewasbeschermingsmiddelen uit het water houden en de drinkwatervoorziening veiligstellen voor de volgende generaties. Bovendien maken de stroken het werk op de percelen eenvoudiger, zeker langs de bochtige beek.
Dirk De Wulf varkenshouder en akkerbouwer
Dirk De Wulf is varkenshouder en akkerbouwer in Deinze. Hij beheert nog enkele akkers sinds zijn dochter recent het bedrijf overnam. Langs de Provinciebeek legde hij een verplichte vijf meter brede beschermingsstrook aan. Na de aardappeloogst zaait hij nog wintertarwe in om overtollig nitraat uit de bodem op te nemen.
De beschermingsstrook kost tijd en moeite, maar Dirk ziet er het nut van in. Hij wil vaker een vis zien in het water door minder afspoeling van nutriënten en gewasbeschermingsmiddelen in de beek en minder erosie bij hevige regen. Hoge grassen in de strook bieden bovendien beschutting aan hazen en patrijzen.
